Anton Berntsen 1928 - Anton Berntsen 1922
1 Mi nååbo, Pe sme, æ en ondele jen,
de sæjer a, sjel om han å æ mi ven,
vil en tåål for en sag å så småt leste ve,
så spøer han så tvæære: "Hwa nøtt er et te?«
2 A syssel mæ blomster wa åldti mi glee,
vi håer i wo haww nowwe dejlige bee,
men komme mi nååbo å sie mæ dæve,
så spøer han så håånle: »Hwa nøtt er et te?«
3 Musik a no åldti så godt hå ku li,
å sommti a nynner en kjøn melodi,
men træffer et så, te a mødde Pe sme,
han spøer, som han plejjer: »Hwa nøtt er et te?«
4 Tit synger æ fowwl da så kjøn om æ måån,
te o høør o dje sang ka han ålde fo ståånd;
for æ føø å æ klee må han jawn bjerre ve,
de andt ræjn han ett, få - »hwa nøtt er et te?«
5 A tøgges ett, verden wa te å hold ud,
hwes ett åld de kjøn wa wos giwwen a Gud;
men tænk, om wo juer håd wan skavt a Pe sme,
så trow'r a, de kjøn håd ves ålde wan te!